codzienność

I tak sobie mija dzień za dniem. Pobudka 7 rano...(nie to co na studiach!) smoczki, kaszki, pieluszki i do szkoły! Dzień typowej matki polki :) tzn. au pair polki. A właściwie jest jakaś różnica? Niewielka chyba...
W każdym bądź razie mam tu ustalony przez dzieci rytm dnia. O 9 Carmela musi być w szkole więc 8.45 pakuje mała do wózka i lecimy. Wydawałoby się to proste ale jak się idzie z kimś takim jak Carmela...Szkoła cierpliwości-przysięgam. Idzie za mną i coś tam gada pod nosem. Przystanie, zrobi trzy kroki w tył, pogapi się w wystawy, schowa się za samochód itd. A ja tylko głęboko oddycham i co jakiś czas wołam "Venga!" "Vamos!".

A tu bystra Klara znalazła sposób na ociągającą się Carmelę:) Mała siada z Julką w wózku i po prostu sobie jedzie. Nie ma możliwości żeby się zatrzymać...


Zawsze po szkole o 17 idę z dziewczynkami do parku gdzie mała bawi się z koleżankami a ja...odliczam czas do końca dnia i tylko wypatruję Eleny, która zazwyczaj pojawia się po jakichś 40 minutach i mam wolne :) Tylko we wtorki Carmela chodzi na basen i wtedy muszę do 20 zostać z małą. Ale już znalazłam sobie super zajęcie na te 2 godzinki. Zabieram Julkę na spacer i odkrywamy razem pobliskie zakątki Walencji. Wczoraj byłyśmy razem w Turii.

Libre

Takie weekendy to ja moge miec :) Rzeczywiscie bylo tak jak myslalam. Wyszlam w piatek wieczorem a wrocilam w niedziele wieczorem. W piatek wyszlam z grupa polakow na tapas. To sa takie hiszpanskie przekaski, ktorymi sie tu ludzie bardzo chetnie racza. Jest tu taka knajpa gdzie jesli zamowisz choc jedna z tych ich kanapeczek to "dostajesz" piwo za 1euro. Bardzo ekonomicznie musze przyznac. Na ulicach oczywiscie tlumy mimo ze bylo dobrze po polnocy ale tutaj imprezy tak sie wlasnie zaczynaja a koncza o 5-6 rano. Bardzo popularny jest tu tak zwany  "botellon" czyli spotkanie na ulicy przy drinkach, winach, piwie etc. Hiszpanska mlodziez w ten oto wysublimowany sposob radzi sobie ze wszechobecnym kryzysem gospodarczym :) Zamiast wiec kupowac alkohol w knajpach robia to najpierw na ulicy tym co uprzednio zakupili w pobliskiej mercadonie. Prawie jak w Polsce.
Sobote spedzilam z pozananym tu studentem erasmusa z Polski. Jezdzilismy na rowerach po Walencji i byczylismy sie w sloncu w Turii. Tutaj lato trwa aczkolwiek ludzie chyba stwierdzili, ze skoro mamy pazdziernik to nalezy sie tez odpowiednio ubrac wiec przy 23C panienki pomykaja po ulicach w zimowych kozaczkach. Ja tam nie zamierzam jeszcze rezygnowac z moich letnich ubran. Mozecie zazdroscic;)!

sobota w parku :)

                                                       

Siesta :)

Siesta to moj ulubiony moment w ciagu dnia kiedy sie opiekuje dziecmi. No ale dzisiaj zaczyna sie weekend :)! Czyli najpierw wyjscie na miasto z erasmusami z Polski a w sobote kolejna impreza u tajwanczykow. Oj nie wiem, nie wiem...chyba wroce na moja Avenide dopiero w niedziele wieczorem...;)

 Carmela:)

 Julia :)

Ciagle pada...

Od kilku dni leje z nieba. I to porzadnie...Takze ani wyjsc gdzies ani co. Problem w tym ( a moze i nie problem), ze mnie to nic nie powstrzyma :) Biore parasol i ide. Nie powiem, zebym awsze podejmowala najinteligentniejsze decyzje. Jak ostatnio bylo niemalze oberwanie chmury z grzmotami blyskawicami wymyslilam sobie wieczorny spacer po jardin del Turia. To jest taki duzy park zagospodarowany w dawnym korycie rzeki Turia ciagnacy sie przez cala Walencje. Super sprawa tak swoja droga. Tylko nie swiadczy to o mojej bystrosci umyslu, ze zapuszczam sie w kanal - doslownie kanal! w czasie ulewy...

                                           jardin del Turia

Nastepnego dnia hosci zabrali mnie do Decathlonu zeby kupic dla mnie rower :) Takze smigam teraz po miescie. Jedyna rzecz, ktora mnie tylko stresuje to fakt, ze tu strasznie kradna! Jak nie moga zabrac roweru to przynajmniej siodelko zawina...wrzodow sie od tego nabawie.

¡Bienvenida amigos!

Pierwsze koty za ploty. Wczoraj bylam na moim pierwszym hiszpanskim spotkaniu towarzyskim.
Alfonso zabral mnie do swoich tajwanskich znajomych, ktorym wynajmuje mieszkanie. Przygotowali oni kilka chinskich potraw na kolacje :) Bardzo mile spotkanie musze powiedziec. Zaowocowalo ono zaproszeniem na poniedzialkowa wycieczke do Barcelony lub Alicante. Gdybym tylko miala troche wiecej pieniedzy... no ale przynajmniej zalapalam kontakt ze studentami :)
Kolejnym wydarzeniem bylo moje pojawienie sie na spotkaniu przy polskiej parafii. Co prawda z powodu umowionej juz wczesniej kolacji nie molam zostac dluzej ale przynajmniej zostalam zaproszona do spiewania w koscielnym chorku. Takze bede sie udzielac kulturalnie na obczyznie :)
A dzis poszlam zobaczyc gdzie mloda jezdzi na koniu. Oto fotorelacja:

Carmela wyprowadzajaca konia na spacer...

Cwiczenia na koniu

Nowy poczatek

Po przejsciu kilku malych kryzysow zwiazanych z nostalgia za minionym czasem w Holandii nadszedl czas na odciecie sie od przeszlosci i rozpoczecie nowego zycia. Patrze przed siebie...

Moja rodzina jest naprawde bardzo w porzadku. Elena i Carmelo caly czas sie pytaja czy dobrze sie czuje, czy nie mam za duzo pracy, czy dzieci sa grzeczne. Wczoraj Carmelo przprowadzil na obiad Alfonso(nie smiac sie!). Alfonso to jego kolega z pracy ktory zawsze pomaga zaaklimtyzowac sie nowym au pairkom rodziny. W tym tygodniu ma mnie gdzies zabrac ze swoimi znajomymi. A dzisiaj Carmelo zaprosil mnie zebm zjadla z nimi przedpoludniem lunch bo moja szkola jezykowa (do ktorej pojechalam po odprowadzeniu dziewczynek by sprawdzic jak mi poszedl test...) miesci sie obok jego miejsca pracy. Po lunchu pokazali mi jeszcze swoje studio. Tak to bym mogla pracowac. Zajmuja sie projektowaniem zabawek :)

Najwiekszym moim problemem tutaj jest brak znajomych wiec rozpaczliwie zaczelam ich szukac. W piatek zatem, udam sie na studenckie, kulturalne spotkanie organizowane przez polska parafie w Walencji. Tam mam nadzieje znalezc kogos kto mi w koncu podlaczy MOJ komputer do inernetu. Jesli bedzie trzeba - zlapie za fraki i zaciagne sila!

Umowilam sie tez na spotkanie z au pair z Niemiec. Jak wiadomo jak sie pozna jedna osobe to juz potem idzie jak lawina. Zwlaszcza za granica.

W sumie to mam jeszcze jeden maly problem. Nie moge sie przelamac do mowienia po hiszansku. Jeszcze z mala Carmela to sie staram ale jak przychodzi Elena i Carmelo to ani rusz! Tylko angielski  koniec. Musze sie w koncu zmusic.
Ostatnio bedac z mala Julia na spacerze mialam bardzo mile spotkanie z hiszpanska starszyzna :) Najpierw mnie zatrzymali zachwycajac sie malutka, potem zagadali do mnie a jak sie zorientowali ze nie jestem stad to sie zaczelo...wypytali(lamanym angielskim laczonym z hiszpanskim) gdzie pracuje, na jakich zasadach, czy mi dobrze i ostrzegali przed niedobrymi hiszpanskim chlopakami. Na do widzienia jeszcze mnie ze 100 razy wysciskali i wycalowali prawiac komplementy jaka to ja nie jestem piekna, madra i w ogole cud miod i orzeszki. Konkludujac - lubie hiszpanskie babcie :)

¡Estoy en España amigos!

27C jakie buchnelo na mnie tuz po opuszczeniu samolotu na lotnisku w Alicante szybko i skutecznie pozwolilo mi zapomniec o porannym, krakowskim przymrozku...Jeszcze nie zdaylam dokladnie wypatrzec rodzinki a juz jakies dziecie z usmiechem na twarzy rzucilo mi sie w ramiona z okrzykiem ¨hola! Que tal?¨. Carmela sprawila tym powitaniem, ze poczulam sie naprawde mile widziana.

Wieczorem wraz z siostra Carmela, jej mezem oraz synkiem zjedlismy kolacje-hiszpanski omlet. Dalam prezenty (bardzo sie podobaly)uraczylismy sie przyieziona przeze mnie nalewka babuni. Po wyjsciu gosci zapadlam w upragnony dlugo oczekiwany sen...

Rano juz swiat wygladal duzo przyjazniej (przyznam sie, ze mialam przez chwile kryzys dnia pierwszego...). Przedpoludnie spedzilismy zwiedzajac Walencje. Na razie nie wiele moge o tym miescie powiedziec ale generalnie zacheca do bardziej doglebnego poznania. W najblizszych dniach napewno sie tam wybiore na samotny spacer.
Obiad na plazy to to co Klary lubia najbardziej :) Lekki wiaterek muskajacy moja (jeszcze) opalona skore, slonce, piasek i hiszpanka paella na zakonczenie dnia. No jak mi sie uda nie przytyc przez ten rok to bedzie cud!
Zycze dobranoc tak jak to ma w zwyczaju robic moja mala nauczycielka (tzn. baaaardzo wolno i sy-la-bi-zu-jac)
¡Bue-nas no-ches!